Vietnam baby!
Blijf op de hoogte en volg Annelies en Martine
21 April 2016 | Vietnam, Hoi An
Lieve allemaal,
Hierbij onze eerste blog vanaf de andere kant van de wereld! Inmiddels zijn we alweer bijna een week verder vanaf ons vertrek en hebben we al ontzettend veel gedaan! Maar, laten we beginnen bij het begin. Donderdag 14 april om 18.15 uur vertrok ons vliegtuig na een lief afscheid van familie richting Azië. Het avontuur ging nu echt beginnen! Na een tussenstop op het luxueuze vliegveld van Doha in Qatar (waar we niet veel van konden genieten aangezien we moesten rennen voor onze vlucht, bij de last call waren we pas bij de gate) kwamen we na twee relaxte vluchten aan in Hanoi, in het noorden van Vietnam. Na een uur op ons visum gewacht te hebben (de mannetjes achter de balie hadden vooral geen haast), mochten we eindelijk Vietnam binnen. Tja, daar sta je dan met je backpack aan de andere kant van de wereld, geen idee waar je naar toe moet. Na wat gezond verstand en wat rondkijken stapten we in een taxi met al andere backpackers erin, die ons netjes bij het hostel afzette. Het begon al goed, 'de reservering voor ons eerste hostel was niet goed doorgekomen' dus we werden naar een ander hostel gebracht. Na het droppen van onze spullen gingen we de verkeerschaos van Hanoi in. Dat is het ook letterlijk, er rijden daar 2 miljoen scooters die allemaal tegelijk toeteren om te melden dat ze eraan komen en zich niet houden aan de regels. De eerste keer oversteken was dan ook een hele onderneming. Al snel kwamen we erachter dat je gewoon moet gaan, desnoods met je ogen dicht. Ze gaan namelijk vanzelf langs je, als je maar blijft lopen en niet twijfelt. Na een tijdje hadden we in een druk leuk straatje een plekje gevonden om te eten. We namen plaats op onze plastic kabouterstoeltjes en bestelden onze eerste Vietnamese maaltijd: rijst met kip en groenten. Daarna keerden we terug naar onze heerlijke harde bedjes in onze kamer met alleen maar mannen. De volgende ochtend was het vroege opstaan mislukt (jetlag?) en verkenden we Hanoi. In Hanoi zelf is niet veel bijzonders, maar we hebben wel de Hao Lo gevangenis bezocht, erg indrukwekkend!
Op zondagochtend vertrokken we vroeg naar Cat Ba, een eiland dat hoort bij Halong Bay, een van de zeven wereldwonderen. Na het chaotische Hanoi kwamen we hier heerlijk tot rust met een superleuk hostel met gezellige mensen en natuurlijk het strand. 's Avonds aten we met de familie uit het hostel en andere backpackers heerlijk zelfgemaakt Vietnamees eten. Wat een speciale en leuke ontvangst! Maandag begon de dag vroeg met een boottour door Halong Bay. Om 8 uur vertrokken we vanuit de haven en na een paar uur varen was het tijd voor de eerste activiteit: kayakken! Wat hebben we hier van genoten! Met de kayak peddelden we door prachtige baaien en kwamen we helemaal tot rust! Na het kayakken stond er een lekkere Vietnamese maaltijd op ons te wachten op de boot. Na een paar uurtjes verder varen kwamen we bij een onbewoond eiland aan waar we naar toe konden zwemmen. We dachten eerst dat de prikjes onderwater onderweg naar het eiland van het zout kwamen maar op de terugweg kwamen we erachter dat dat visjes waren, die letterlijk om ons heen sprongen. Het eerste item van de bucketlist is hierbij ook meteen afgestreept: een onbewoond eiland bezoeken! 's Middags bezochten we ook nog Monkey Island. Inderdaad, een eiland met apen! Daar deden we ook onze eerste hike en beklommen we (letterlijk) de top met een heel mooi uitzicht over Halong Bay! Tijdens deze boottrip maakten we ook vrienden, uit Nederland, maar ook uit Latijns Amerika en Engeland. Met hen spraken we 's avonds ook af en hebben we een heerlijk avondje gedanst. Het was zo gezellig dat we ook dinsdag de hele dag met elkaar zijn opgetrokken. We gingen naar het National Park van Cat Ba, in het midden van het eiland. Om daar te komen huurden we scooters en reden we dwars door de prachtige natuur. Het viel Annelies op dat Martine elke keer keihard voorbij kwam, maar dat is ook niet gek, want later bleek dat zij achterop zat bij een heuse motorcrosser. Tijdens de hike van 5 uur trokken we diep de jungle in naar een froglake zonder frogs. Die bleken alleen tevoorschijn te komen bij regen, hoorden we achteraf. Het was een heftige tocht waarbij onze lichamen plots veranderden in watervallen van zweet en we eruit zagen als dampende tomaatjes. We hebben flink wat geklommen en geklauterd, zowel omhoog als omlaag, maar door de teamspirit kwamen we er bijna allemaal heelhuids vanaf. Alleen Martine kon het niet laten om even de show te stelen door van een ietwat steile rots naar beneden te glijden. Gelukkig viel de schade mee en had ze alleen wat schaafwonden en inmiddels blauwe plekken. 's Avonds stopten we op de weg terug bij een restaurantje/huisje langs de weg waar we hebben gegeten. Na het eten was een Vietnamese man een gek instrument aan het bespelen, een soort gitaar met 1 snaar en uitstekende antenne waarmee je de hoogte van het geluid kon veranderen. Annelies wilde dit ook even proberen, maar dit klonk lang niet zo goed als de Vietnamese meneer. Er zijn filmpjes van dus als je oren het aankunnen, kunnen jullie het verschil beluisteren. Annelies, die in totaal 3x scooter heeft gereden in haar hele leven, wilde graag terugrijden dus na een rondje oefenen gingen we de weg op. Dat ging verrassend goed!
Eenmaal terug in Cat Ba verkenden we nog een paar plekjes op het eiland. We eindigden bij een van de drie strandjes, waar soms ook lichtgevend plankton te spotten was. Als je in het water ging staan en met je handen heen en weer ging door het water ontstonden er allemaal een soort blauwe diamantjes omheen, heel tof om te zien! 's Avonds deden we nog een drankje in de bar maar we gingen redelijk op tijd naar huis, omdat we toch wel moe waren.
Woensdag vertrokken we met onze Argentijnse en Engelse mannen en onze gezellige Brabantse met de bus, boot en weer twee bussen naar Ninh Binh, onze tussenstop naar het grotere Hoi An in het midden van Vietnam. We hadden maar een paar uur de tijd dus besloten weer een scooter te huren en het een en ander van het gebied te verkennen. We aten op een hele mooie plek, namelijk tussen bamboe huisjes en rijstvelden!
Op het moment van schrijven zijn we net aangekomen in Hoi An na een lange busrit van 17,5 uur.
Bij de zoektocht naar een hostel vond een hond Martine's been wel erg lekker. Helaas beet de hond zo hard dat het ging bloeden waardoor ze een vaccinatie in het ziekenhuis moest halen. Gelukkig waren er lieve Vietnamese vrouwtjes die ons hierbij hielpen en zijn wij weer een avontuur rijker.
Overigens schijnt het normaal te zijn dat we nog niet veel zon hebben gezien, het is vaak erg bewolkt in het noorden van Vietnam maar wel warm! Zodra we zuidelijker gaan zal de zon vanzelf tevoorschijn komen!
Omdat jullie ons nu zo ontzettend moeten missen, geven wij jullie graag wat wist-je-datjes over onszelf.
Wist je dat:
- Martine soms wat moeite heeft met het geld omrekenen. Tijdens ons eerste avondeten nam ze precies 80 cent mee (20.000 Vietnamese dong). Het eten is wel goedkoop, maar zo goedkoop ook weer niet.
- Annelies het ondanks de bewolking het toch voor elkaar kreeg best wel te verbranden.
- Als het niet op z'n Nederlands of Engels gaat, Annelies het dan maar op z'n Duits probeert.
- Martine zelf stiekem nog niet zo goed scooter durft te rijden maar wel achterop springt bij de grootste waaghals van allemaal (tja, machomannen hè)
- We bij terugkomst in Nederland perfect met stokjes kunnen eten, want meestal hebben ze niet eens bestek, en eigenlijk eet het nog best lekker ook
- We hier onze ninjaskills ontwikkelen omdat we tot nu toe bijna alleen maar op de bovenste bedden hebben geslapen en de bedden erg kraken en wiebelen. Maar zo lief als we zijn, willen we toch onze kamergenootjes niet wakker maken.
- Het motto bij het oversteken is: gewoon gaan en vooral niet nadenken.
- We na een week al soms in het Engels tegen elkaar gaan praten, zonder dat we het door hebben. Blijft lastig dat schakelen tussen twee talen.
Heel veel liefs,
Annelies en Martine
Hierbij onze eerste blog vanaf de andere kant van de wereld! Inmiddels zijn we alweer bijna een week verder vanaf ons vertrek en hebben we al ontzettend veel gedaan! Maar, laten we beginnen bij het begin. Donderdag 14 april om 18.15 uur vertrok ons vliegtuig na een lief afscheid van familie richting Azië. Het avontuur ging nu echt beginnen! Na een tussenstop op het luxueuze vliegveld van Doha in Qatar (waar we niet veel van konden genieten aangezien we moesten rennen voor onze vlucht, bij de last call waren we pas bij de gate) kwamen we na twee relaxte vluchten aan in Hanoi, in het noorden van Vietnam. Na een uur op ons visum gewacht te hebben (de mannetjes achter de balie hadden vooral geen haast), mochten we eindelijk Vietnam binnen. Tja, daar sta je dan met je backpack aan de andere kant van de wereld, geen idee waar je naar toe moet. Na wat gezond verstand en wat rondkijken stapten we in een taxi met al andere backpackers erin, die ons netjes bij het hostel afzette. Het begon al goed, 'de reservering voor ons eerste hostel was niet goed doorgekomen' dus we werden naar een ander hostel gebracht. Na het droppen van onze spullen gingen we de verkeerschaos van Hanoi in. Dat is het ook letterlijk, er rijden daar 2 miljoen scooters die allemaal tegelijk toeteren om te melden dat ze eraan komen en zich niet houden aan de regels. De eerste keer oversteken was dan ook een hele onderneming. Al snel kwamen we erachter dat je gewoon moet gaan, desnoods met je ogen dicht. Ze gaan namelijk vanzelf langs je, als je maar blijft lopen en niet twijfelt. Na een tijdje hadden we in een druk leuk straatje een plekje gevonden om te eten. We namen plaats op onze plastic kabouterstoeltjes en bestelden onze eerste Vietnamese maaltijd: rijst met kip en groenten. Daarna keerden we terug naar onze heerlijke harde bedjes in onze kamer met alleen maar mannen. De volgende ochtend was het vroege opstaan mislukt (jetlag?) en verkenden we Hanoi. In Hanoi zelf is niet veel bijzonders, maar we hebben wel de Hao Lo gevangenis bezocht, erg indrukwekkend!
Op zondagochtend vertrokken we vroeg naar Cat Ba, een eiland dat hoort bij Halong Bay, een van de zeven wereldwonderen. Na het chaotische Hanoi kwamen we hier heerlijk tot rust met een superleuk hostel met gezellige mensen en natuurlijk het strand. 's Avonds aten we met de familie uit het hostel en andere backpackers heerlijk zelfgemaakt Vietnamees eten. Wat een speciale en leuke ontvangst! Maandag begon de dag vroeg met een boottour door Halong Bay. Om 8 uur vertrokken we vanuit de haven en na een paar uur varen was het tijd voor de eerste activiteit: kayakken! Wat hebben we hier van genoten! Met de kayak peddelden we door prachtige baaien en kwamen we helemaal tot rust! Na het kayakken stond er een lekkere Vietnamese maaltijd op ons te wachten op de boot. Na een paar uurtjes verder varen kwamen we bij een onbewoond eiland aan waar we naar toe konden zwemmen. We dachten eerst dat de prikjes onderwater onderweg naar het eiland van het zout kwamen maar op de terugweg kwamen we erachter dat dat visjes waren, die letterlijk om ons heen sprongen. Het eerste item van de bucketlist is hierbij ook meteen afgestreept: een onbewoond eiland bezoeken! 's Middags bezochten we ook nog Monkey Island. Inderdaad, een eiland met apen! Daar deden we ook onze eerste hike en beklommen we (letterlijk) de top met een heel mooi uitzicht over Halong Bay! Tijdens deze boottrip maakten we ook vrienden, uit Nederland, maar ook uit Latijns Amerika en Engeland. Met hen spraken we 's avonds ook af en hebben we een heerlijk avondje gedanst. Het was zo gezellig dat we ook dinsdag de hele dag met elkaar zijn opgetrokken. We gingen naar het National Park van Cat Ba, in het midden van het eiland. Om daar te komen huurden we scooters en reden we dwars door de prachtige natuur. Het viel Annelies op dat Martine elke keer keihard voorbij kwam, maar dat is ook niet gek, want later bleek dat zij achterop zat bij een heuse motorcrosser. Tijdens de hike van 5 uur trokken we diep de jungle in naar een froglake zonder frogs. Die bleken alleen tevoorschijn te komen bij regen, hoorden we achteraf. Het was een heftige tocht waarbij onze lichamen plots veranderden in watervallen van zweet en we eruit zagen als dampende tomaatjes. We hebben flink wat geklommen en geklauterd, zowel omhoog als omlaag, maar door de teamspirit kwamen we er bijna allemaal heelhuids vanaf. Alleen Martine kon het niet laten om even de show te stelen door van een ietwat steile rots naar beneden te glijden. Gelukkig viel de schade mee en had ze alleen wat schaafwonden en inmiddels blauwe plekken. 's Avonds stopten we op de weg terug bij een restaurantje/huisje langs de weg waar we hebben gegeten. Na het eten was een Vietnamese man een gek instrument aan het bespelen, een soort gitaar met 1 snaar en uitstekende antenne waarmee je de hoogte van het geluid kon veranderen. Annelies wilde dit ook even proberen, maar dit klonk lang niet zo goed als de Vietnamese meneer. Er zijn filmpjes van dus als je oren het aankunnen, kunnen jullie het verschil beluisteren. Annelies, die in totaal 3x scooter heeft gereden in haar hele leven, wilde graag terugrijden dus na een rondje oefenen gingen we de weg op. Dat ging verrassend goed!
Eenmaal terug in Cat Ba verkenden we nog een paar plekjes op het eiland. We eindigden bij een van de drie strandjes, waar soms ook lichtgevend plankton te spotten was. Als je in het water ging staan en met je handen heen en weer ging door het water ontstonden er allemaal een soort blauwe diamantjes omheen, heel tof om te zien! 's Avonds deden we nog een drankje in de bar maar we gingen redelijk op tijd naar huis, omdat we toch wel moe waren.
Woensdag vertrokken we met onze Argentijnse en Engelse mannen en onze gezellige Brabantse met de bus, boot en weer twee bussen naar Ninh Binh, onze tussenstop naar het grotere Hoi An in het midden van Vietnam. We hadden maar een paar uur de tijd dus besloten weer een scooter te huren en het een en ander van het gebied te verkennen. We aten op een hele mooie plek, namelijk tussen bamboe huisjes en rijstvelden!
Op het moment van schrijven zijn we net aangekomen in Hoi An na een lange busrit van 17,5 uur.
Bij de zoektocht naar een hostel vond een hond Martine's been wel erg lekker. Helaas beet de hond zo hard dat het ging bloeden waardoor ze een vaccinatie in het ziekenhuis moest halen. Gelukkig waren er lieve Vietnamese vrouwtjes die ons hierbij hielpen en zijn wij weer een avontuur rijker.
Overigens schijnt het normaal te zijn dat we nog niet veel zon hebben gezien, het is vaak erg bewolkt in het noorden van Vietnam maar wel warm! Zodra we zuidelijker gaan zal de zon vanzelf tevoorschijn komen!
Omdat jullie ons nu zo ontzettend moeten missen, geven wij jullie graag wat wist-je-datjes over onszelf.
Wist je dat:
- Martine soms wat moeite heeft met het geld omrekenen. Tijdens ons eerste avondeten nam ze precies 80 cent mee (20.000 Vietnamese dong). Het eten is wel goedkoop, maar zo goedkoop ook weer niet.
- Annelies het ondanks de bewolking het toch voor elkaar kreeg best wel te verbranden.
- Als het niet op z'n Nederlands of Engels gaat, Annelies het dan maar op z'n Duits probeert.
- Martine zelf stiekem nog niet zo goed scooter durft te rijden maar wel achterop springt bij de grootste waaghals van allemaal (tja, machomannen hè)
- We bij terugkomst in Nederland perfect met stokjes kunnen eten, want meestal hebben ze niet eens bestek, en eigenlijk eet het nog best lekker ook
- We hier onze ninjaskills ontwikkelen omdat we tot nu toe bijna alleen maar op de bovenste bedden hebben geslapen en de bedden erg kraken en wiebelen. Maar zo lief als we zijn, willen we toch onze kamergenootjes niet wakker maken.
- Het motto bij het oversteken is: gewoon gaan en vooral niet nadenken.
- We na een week al soms in het Engels tegen elkaar gaan praten, zonder dat we het door hebben. Blijft lastig dat schakelen tussen twee talen.
Heel veel liefs,
Annelies en Martine
-
21 April 2016 - 10:58
Gerlinda :
Super leuk om te horen dat het goed met jullie gaat .En gaaf om jullie hachelijke avonturen
Te lezen een fijne reis verder met mooie avonturen grts uit Naaldwijk -
21 April 2016 - 11:00
Naomi:
Hi meiden,
Wat een ontzettend leuk verhaal! Geniet er lekker van!
Ik ben heel benieuwd naar jullie volgende verhalen :)
xxxx -
21 April 2016 - 11:43
Ruben ( Broertje Anno ):
HEEEEEEEEL veel succes nog en maak er een leuke reis van groetjes het broertje van Annelies ( Ruben ) -
21 April 2016 - 11:43
Ruben ( Broertje Anno ):
HEEEEEEEEL veel succes nog en maak er een leuke reis van groetjes het broertje van Annelies ( Ruben ) -
21 April 2016 - 12:01
Bodine:
Suuuuper leuk om te lezen!! -
21 April 2016 - 12:47
Denise:
Superleuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken aan de andere kant van de wereld. Wat kun je al een hoop avonturen beleven in één week. Heel veel plezier nog!!
xxx Denise -
21 April 2016 - 13:59
Janneke:
Wat een verhalen al na 1 week !!
Heel erg leuk om te lezen,veel plezier en geniet !!!
Gr Janneke en mannen Goeijenbier -
21 April 2016 - 16:02
Alex.p:
Heel gaaf om te lezen en ook leuk opgeschreven. Lees makkelijk weg en ik zie het gewoon voor me. Veel plezier verder en ik zie uit naar de volgende blog -
21 April 2016 - 20:06
Christine En Patrick:
Wat een avonturen hebben jullie al beleefd! Wij zien het zo voor ons.
Beetje jammer van die R hond! Geniet en wij zijn benieuwd naar de volgende belevenissen!
Dikke kus xxxx -
21 April 2016 - 23:15
Louis En Miranda:
Wat een belevenissen! Goeie combi van actief en relaxen... Veel plezier meiden enne... dus uit de buurt van honden, vlooierige katten en stalletjes langs de weg blijven hé! Grijnzzzz. -
22 April 2016 - 15:20
Buurvrouw Noor:
Hoi Annelies & Martine,
Wat een avonturen, dames! Annelies, je mama was zo lief mij jullie link naar je blog te sturen. Heel leuk en spannend allemaal wat jullie doen. Let op het verkeer, he? Veel plezier!
Groetjes,
Noor -
22 April 2016 - 21:45
Rene En Helma Vermeer:
Wat hebben jullie al veel mee gemaakt in een week, super leuk. Jammer van die rot hond maar niet meer aan denken. Geniet ervan en wij blijven jullie volgen. Een dikke kus van ons allemaal uit De Lier. -
24 April 2016 - 09:03
André :
He Meiden,
Jullie zijn er wel van aan het genieten en hebben voor de korte tijd die jullie nu weg zijn al weer genoeg meegemaakt. Ik zou zegen blijf genieten ben weer benieuwd naar het volgende verhaal.
Groetjes André uit De Lier -
24 April 2016 - 13:06
Maxime:
Liefjes!
Reisverhalen zijn de mooiste verhalen die er zijn <3 Wat een mooie avonturen hebben jullie al beleefd! En al zoveel. Wat kan reizen je toch veel brengen hè in ÉÉN WEEK! Ongelofelijk. Qua verkeer klinkt het net als Rome Annie ;) En Martien pas je een beetje op met stijle rotsen en bijtende honden! We hebben je liever heel terug!!!
Bij deze stuur ik jullie heel veel liefde en zon toe (al zijn hier momenteel ook meer wolken dan zonneschijn moet ik eerlijk zeggen..)
Yêu em, nhớ em, vui chơi!!
Maxime
-
26 April 2016 - 09:48
Esther Dekker:
Aaah zo herkenbaar!! Super leuk meiden. Leuk om te lezen. Kusjes van nu nog dichtbij. Veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
